Ronald Motta

“Het jaar 1970 in Rotterdam was al een bijzonder jaar voor mij, met haar kabelbaan en expogebouwtjes in de binnenstad. Maar bovenal is mij het popfestival Kralingen bijgebleven. Ik was dertien jaar oud en twee van mijn oudere broers, die respectievelijk zeven en negen jaar ouder waren dan ik, mochten van mijn ouders naar het popfestival toe. Ik wilde ook, maar werd hiervoor nog te jong bevonden. Suf vond ik het dat mijn broers wel mochten en ik niet. De één was soul en de ander blues, zoals wij dat in die tijd noemden, en ik was juist underground. De geprogrammeerde bands op het festival waren niet het soort muziek van mijn twee oudere broers. Ik vond het dan ook logisch dat dit popfestival juist iets voor mij was.”

‘Ik werd door hippievrouwen onder hun hoede genomen’

“Ik besloot op zaterdagavond van huis weg te piepen en ben naar het Kralingse Bos gegaan. Al op afstand kon je de muziek horen en dit bracht mij in een opgewekte, verlangende stemming. Bij aankomst bleek dat je entree moest betalen. Geld had ik hier als 13-jarige niet voor, maar al snel kwam ik er achter dat er lui met shirtjes rondliepen met de tekst We Help You. Eén van de personen die zo’n shirt aan had loodste mij via een sluiproute gratis naar binnen. Ik was binnen en al snel werd ik door diverse hippievrouwen onder hun hoede genomen. In die tijd had ik het gebruikelijke lange haar met haarbandje en inclusief mijn Afghaanse jas. Het werd een grote trip voor mij van blowen, kroelen en muziek luisteren. De miniposter heb ik nog steeds in mijn bezit. Ik koester deze met al mijn herinneringen uit dat bijzondere jaar 1970, waaronder twee weken voor straf thuisblijven.”