Marco Randolfi, zoon van straatfotograaf Humberto Randolfi

Marco Randolfi heeft duidelijke herinneringen aan zijn vader, de straatfotograaf Humberto Randolfi. Geboren in 1957, maakte Marco nog een flinke periode mee van het werk van zijn vader.

“Toen ik een jaar of tien was, moest ik op zondag met mijn vader mee naar Diergaarde Blijdorp. Dat heb ik een paar jaar gedaan en ik wist er op den duur slapend de weg te vinden. Ik hoefde daar niet voor hem te werken, dus ik ging vaak flipperen. Als mijn geld op was, kreeg ik weer geld van hem. Hij had de trapauto in een loods van de diergaarde staan, in een houten krat. Als hij aan het werk ging, haalde hij eerst de auto uit die loods. Hij blokkeerde de trappers met een riem, zodat kinderen er tijdens het maken van de foto’s niet mee weg konden rijden. Zijn werkwijze was foto’s die hij eerder had gemaakt aan mensen laten zien. Als ze daar dan op in gingen, haalde hij een kwitantieboekje uit zijn binnenzak en moesten ze gelijk betalen. Ze kregen de foto dan later per post toegestuurd.

Mijn vader ontwikkelde de filmpjes thuis en drukte daar ook de foto’s af. De tafel was vaak bedekt met foto-afdrukken die lagen te drogen. Mijn moeder schreef de adressen uit het kwitantieboekje over op enveloppen en ik bracht die enveloppen soms weg naar het postkantoor aan de Lepelaarsingel in Rotterdam-Charlois, waar wij woonden. De enveloppen werden daar nog met de hand gestempeld. Ik ben trots op mijn vader en wilde eerst zelf ook fotograaf worden, maar dat is er nooit van gekomen. Daar ben ik nu wel blij mee, want het beroep straatfotograaf bestaat niet meer.”

Er waren meer familieleden actief als fotograaf, weet Marco. “De broer van mijn vader, die ook Marco heette, kwam met de bus uit Delft en gebruikte dan dezelfde trapauto als mijn vader. Ze werkten dan tegelijk en gebruikten om-en-om de trapauto. Ze hadden een heel hechte band met elkaar. Als mijn oom in de put zat, praatte mijn vader hem daar weer uit. Toen mijn vader overleed, werd zijn broer depressief en overleed hij een paar jaar later ook. Zijn zus Tilly fotografeerde ook in Rotterdam. Ze woonde in de Justus van Effenstraat en later, op hoge leeftijd, in een zorgcentrum aan het Oostplein. Ze is 103 geworden.”