Jan van den Berg

‘Je werd één met het publiek’

“Op dat stuk grond stonden (en staan nu nog) een paar villa’s. Die moesten natuurlijk ook bewaakt worden omdat het daar een kwetsbare plek was binnen de hekken van het festival. Vaak was het zo dat er voor de deur van een villa iets lekkers te vinden was en/of wat frisdrank. Als dank voor de bewaking. Ik heb dat altijd als een zeer vriendelijk gebaar beschouwd.”

“Als je tussen de ronden door een uurtje vrij was, dan ging je met een collega het eigenlijke terrein op. Uiteraard met een spijkerbroek aan en een ander jasje. Je werd zo één met het publiek, dat daar genoot van de muziek of de diverse mensen die een act of zoiets uitvoerden. In mijn leven heb ik daar nog nooit zoveel aanbiedingen gehad om allerlei soorten hash, marihuana enzovoort te kopen. Uiteraard kocht je niets als politieagent. Ik deed dat ook al niet als burger. Ik was te bang om erachter te komen dat ik het misschien allemaal erg lekker zou vinden. Ik wist wat de consequenties konden zijn als je verslaafd zou zijn en dat niet alleen voor mijn beroep.”

‘Hier heb je twee kaartjes’

“Op het Bureau Boezemsingel was ik erachter gekomen dat er vrijkaartjes waren uitgedeeld. Bleek dat die allemaal terecht waren gekomen bij de hogere rangen. Omdat ik graag mijn huidige echtgenote naar het popfestival wilde gaan ben ik tijdens mijn dienst eens naar het kantoor van de organisatie gestapt om twee vrijkaartjes te versieren. Ik wilde namelijk graag in burger met haar het terrein op. “Jullie hebben op de Boezemsingel al veel kaartje gekregen.” Ik zei toen dat die niet bij de lagere regionen waren terechtgekomen en dat ik wel de boel bewaakte al die dagen, maar zelf niet het terrein op kon in burger. ‘Oké, dan heb je hier twee kaartjes en plezier ermee.’ Ik kon dus die zondag, 28 juni 1970, met inmiddels mijn verloofde naar het popfestival. We hebben daar een enorm fijne dag gehad en van het gehele gebeuren genoten. Ook van dat laagvliegende vliegtuig dat folders of zoiets boven het publiek voor het podium dropte.”

“Verloofde? Zult u vragen. Ja. Ik had haar al na veertien dagen ten huwelijk gevraagd en tot mijn grote geluk heeft zij toen ja gezegd. We zijn in hetzelfde jaar op 24 augustus getrouwd. Drie maanden en 22 dagen na onze kennismaking in de kelder van de Pauluskerk aan de Mauritsweg. In die kelder was de sociëteit ‘Areopagus’ gevestigd en daar ontmoette je andere jongeren. We hadden eerder kunnen huwen, maar mijn schoonouders hadden hun 25-jarig huwelijk reeds gepland en wij moesten een en ander nog even uitstellen. In je leven zit dus niet alles mee. Na vijftig jaar is het popfestival nog steeds een belangrijke gebeurtenis gebleven in ons leven. Onvergetelijk.”