Holland Pop

Vincent Mentzel (1945) bediende anno 1970 als prille fotojournalist verschillende kranten vanuit zijn standplaats Rotterdam. Enkele jaren eerder had hij een studie binnenhuisarchitectuur aan de Rotterdamse kunstacademie afgebroken. Mentzel, die later staffotograaf zou worden voor NRC en lange tijd het gezicht van de krant bepaalde, herinnert zich de ruime aandacht die NRC schonk aan Holland Pop Festival. “Tevoren had de krant een interview gedaan met organisator Georges Knap en tijdens het festival werd dagelijks uitgebreid verslag gedaan. Naast mij waren er drie schrijvende journalisten op afgestuurd, zelfs iemand voor de wetenschapsrubriek. Het was toch een soort Woodstock in Rotterdam dat stond te gebeuren. Het programma was groots opgezet, er stonden wereldberoemde groepen en bekende nationale acts. Dat werd gebracht met een commerciële, Amerikaanse aanpak, en sponsoring door Coca-Cola. Er sprak een vrije manier van denken uit. Dat trok op voorhand al veel belangstelling.”

“Ik herinner me dat ik met verwondering op het festivalterrein rondliep. Vrouwen liepen rond met ontbloot bovenlijf en er werd volop wiet gerookt. De sfeer was ontspannen. Als fotograaf richtte ik me graag op de menselijke maat, dus hier kon ik volop terecht. Een publieksfoto met een vrouw met blote borsten die ik bij de krant aanleverde, werd zonder problemen afgedrukt. Van de optredens herinner ik me hoe swingend Carlos Santana was, en hoe het publiek losging toen Mungo Jerry zijn hit ‘Summertime’ inzette.”

“De sixties-cultuur was in Amsterdam al jaren sterk doorgedrongen, maar in Rotterdam tot op dat moment minder. De mentaliteit hier was vooral: hard werken en morgen weer vroeg op. Je had wel het AMVJ, de jongerensociëteit aan de Mauritsweg waar culturele activiteiten plaatsvonden, en kunstcentrum ‘t Venster aan de Gouvernestraat. Maar popconcerten in Rotterdam waren in de jaren zestig meestal kleinschalig, in donkere kelders, in kroegen. Een groot festival zoals Kralingen, dat was hier voor het eerst.”

Een jaar na Holland Pop maakte Mentzel samen met een bevriende vormgever een poster van één van de foto’s die hij tijdens Kralingen gemaakt had: een bezoekster in kennelijke muzikale trance met lange haren over haar ontblote borsten. “Stamping Ground hadden we er met grote letters op gezet, zo stond het festival al bekend. De poster had verder niets te maken met de documentaire die later dat jaar ook onder die titel uitkwam. Het idee was gewoon een aandenken aan het festival te maken en er met zijn tweeën wat aan bij te verdienen. We hebben de poster in eigen beheer uitgebracht, die kostte 10 gulden. Maar toen er in een huis-aan-huis blad een advertentie voor had gestaan, kreeg ik een brief van de betreffende dame. Zij was er niet van gediend zo half ontbloot op een poster te worden afgebeeld. Ze sleepte me voor de rechter, ik heb haar duizend gulden schadevergoeding moeten betalen.”

“Na het Holland Pop Festival kwamen er veel meer grote muziekevenementen in Rotterdam. Jazz werd veel groter, met het New Port Jazz Festival in de Doelen en tegenwoordig North Sea Jazz in Ahoy’. Grote popconcerten kwamen er ook steeds vaker, dat begon met Bob Dylan in de Kuip in 1978. Natuurlijk is ook concertorganisator Mojo uit Holland Pop voortgekomen. Rotterdam is een stad waar veel tolerantie is, je kan hier iets organiseren zolang je zelf maar het initiatief neemt. De Rotterdamse Kunststichting heeft daarbij een belangrijke stimulerende rol gespeeld. Ik vind het ook mooi dat Wim Pijbes nu met Stichting Droom en Daad culturele initiatieven in Rotterdam ondersteunt. Je kan wel stellen dat het Holland Pop Festival de stad in 1970 op cultureel gebied heeft helpen wakker te maken.”

Door Erik Brus