Holland Pop

De start

In zijn studententijd (Katholieke Sociale Academie) speelde Berry Visser samen met studiegenoten kleinkunst onder de naam Mojo Cabaret. Berry speelde piano en schreef de teksten. Vervolgens ging hij met een theater aan de slag. Hij wilde graag artiesten uitnodigen om te komen spelen. Sociëteit Novum Jazz in Delft werd benaderd en het plan was kleinkunst en toneel te gaan vertonen. Berry boekte bekende en minder bekende artiesten. De avonden werden wisselvallig bezocht en waren financieel geen succes. Tot Berry dansavonden op de zaterdagavonden bedacht. Dat werkte, mede door het plan de zaal in stijl aan te kleden. De naam van de Discotheek werd Polly Magoo.

Vervolgens

Na het zien van een concert in Amsterdam van de bands Jefferson Airplane en The Doors werd de stap genomen om concerten te gaan organiseren. Gelijk tot de kern doordringend vertrok Berry naar Londen. Hij stapte bij NEMS Enterprises naar binnen, één van de grootste boekingskantoren van Engeland in die tijd. NEMS was bekend van de eerste manager van The Beatles, Brian Epstein, die het boekingskantoor begon (NEMS was oorspronkelijk een familiebedrijf en handelsorganisatie van de Epsteins).

Berry vertelde concerten te gaan organiseren in Nederland, kreeg bands aangeboden en nam contact op met Het Concertgebouw van Amsterdam. Het Concertgebouw werkte in eerste instantie niet mee. Toch lukte het hem om resultaat te boeken, eerst via de kleine zaal met een kleine act (Judy Felix) totdat uiteindelijk de grote zaal geboekt kon worden voor een concert van grootheden Softmachine en Jethro Tull. Dit in samenwerking met Cyriel van den Hemel, de man die in die tijd Pink Floyd begeleidde, contacten onderhield met Led Zeppelin en uiteindelijk een grote speler werd in de muziek-business van de tachtiger jaren.

De aanloop

Na het zien van de film over popfestival Woodstock dacht Berry Visser: “Dat moet in Nederland ook kunnen”. Hij nam contact op met Frederick Bannister en zijn vrouw Wendy, organisatoren van het popfestival in Bath, Engeland. Berry stelde een samenwerking tussen het Bath festival en zijn nog in ontwikkeling zijnde festival voor, zodat Amerikaanse bands gezamenlijk geboekt zouden kunnen worden. Een principe dat vandaag de dag nog steeds gebruikt wordt om grote bands naar festivals te kunnen halen. Volgens Berry was dat een methode die toen al gebruikt werd. Details zoals geen geld en geen locatie werden door Berry niet overlegd met het koppel.

De muziek voor het festival kreeg vorm. De Amerikaanse bands die op het verlanglijstje stonden werden benaderd en de Britse bands zouden via relatie NEMS geboekt worden. Ondertussen verscheen een mondiale bekendheid uit de muziekindustrie, Sid Bernstein, op de Nederlandse televisie. Hij vertelde op het journaal dat hij het wel zag zitten om een groot festival te organiseren in Nederland, op de Veluwe om precies te zijn. De naam zou World Pop & Peace Festival worden. Berry realiseerde zich dat hij moest handelen en bezocht Sid tijdens diens bezoek aan Nederland met een voorstel tot samenwerking. Sid sloeg het voorstel af. De overheid was overigens huiverig voor het plan, het idee dat de Veluwe zou eindigen zoals het grondgebied van Woodstock was afschrikwekkend. Sid’s plan werd niet gerealiseerd.

Samenwerking met Georges Knap

Berry: “Op een zekere dag ging de bel. Ik deed open en daar stond Georges Knap. Hij zag er uit als een soort handelsreiziger. Ik dacht; ‘Wat heb ik nou aan mijn fiets hangen?’ Georges was op mijn spoor gezet door een journalist van Het Vrije Volk. Ik liet hem wel binnen. Hij vertelde dat hij met een festival in Rotterdam bezig was en of we niet konden samenwerken.”

Georges liet zijn plan om met Berry samen te gaan werken niet los. Berry realiseerde zich dat hij niet veel opties had en ging met Georges in de auto mee om locaties in Rotterdam te bekijken. Het Kralingse Bos werd goedgekeurd. Waarna Berry tijdelijk bij Georges, zijn toenmalige partner Toos en hun drie kinderen in Ommoord kwam wonen om het festival in goede banen te leiden.

De realisatie

Er was een half jaar tijd om het festival in gang te zetten. Berry ging aan de slag om het festival te plannen. Hij belde bands, managers en boekingsbureaus. Schreef schoolschriften vol met plannen, informatie en gerealiseerde doelen. Hij bracht het festival op een hoog artistiek niveau.

Door de juiste mensen te benaderen werd het festival naar een hoger plan getild. Berry huurde daarvoor bekendheden in. Alan Aldridge, onder andere betrokken bij platenhoezen van The Who en The Beatles, werd vormgever van de legendarische concertposter met de tulpen, de gitaar en de trommel. De productie-manager van Woodstock, John Morris, werd naar Nederland gehaald voor het festival. Hij had niet echt een aangewezen taak, maar was zeer belangrijk voor bijvoorbeeld de communicatie tussen organisatie en managers van bands. Berry: “Hij verrichtte hand en spandiensten voor de organisatie en hield het moreel hoog”. In mijn opinie is het voor bands en hun managers vertrouwenwekkend wanneer er op het festival zo’n professional rondloopt. Plus de berg ervaring die John meenam, dat zorgt voor rust bij de uitvoering van een project van die grootte. Het hoofdpodium was ontworpen door stage-manager Ian Knight, een man die een bekendheid op dat gebied in de Britse muziekindustrie was. Adviseurs voor het geluid waren David Hartstone en Charlie Watkins. De laatste was geluidsman van The Rolling Stones op hun stadiontournees in die jaren.

Het festival was een groot artistiek succes.

Helaas door meerdere zaken niet op zakelijk gebied. Onder meer door bezoekers die geen entree betaalden werd het festival uiteindelijk met een faillissement geconfronteerd.

Berry Visser en Georges Knap bleven na het festival achter met veel schulden, zo’n fl.800.000,-. Doordat Mojo een stichting was geworden, kon een faillissement worden voorkomen.

Kortom

Berry Visser richtte Mojo Concerts op en was betrokken bij de lancering van Muziekkrant Oor. Naar zijn zeggen om de achterpagina van het blad te kunnen gebruiken om concertadvertenties te plaatsen voor Mojo, Hij bedacht fantastische muziekfestivals als Pandora’s Music Box, Ein Abend In Wien en was betrokken bij het bedenken en ontwikkelen van Lowlands Festival in Biddinghuizen. Hij gaf 25 procent van zijn aandelen aan zijn naaste medewerkers bij Mojo. Na zijn terugtreden bij Mojo keerde hij terug naar theater maken. Hij bouwde zijn huis om naar een klein theater waar 27 mensen zijn voorstellingen kunnen bijwonen. Die voorstellingen zijn gesitueerd rond zijn alter ego Madame De Berry. Zoals hij zelf zegt: “Terug bij af”.

Door Okkie Vijfvinkel