De Bredase Four One and Only’s hebben een keer in Baroeg opgetreden. Volgens mij ergens in 1986 en geregeld door incorrect politieke handelingen van Simon S. Mussenoog, de vroegere gitarist van de Bader Popgruppe en programmeur van een tent in Sliedrecht waarvan mij nu de naam ontschiet.  

Four One and Only’s was eind 1984 begonnen en in 1986 een zeer ongemakkelijk wrakkig spelende mengeling van punk, folk, indorock en krankzinnigheid, oftewel redelijk tot zeer redelijk on-hip. De eerste single, ‘Completely nude between Forgetmenots’, begon door toedoen van John Peel langzaam op te vallen en we hadden inmiddels op ons eigen label ook een verzamelaar met lokale bands uitgebracht.  

Wat ik me nog herinner van Baroeg? Ten eerste een prachtige gasbel. We hebben in twee gasbellen opgetreden. Baroeg en eentje in Biel, Zwitserland. De laatste was van binnen geschilderd als de hel. Lachuh joh… Maar wat ik me dus persoonlijk herinner van Baroeg. Hele aardige mensen en door walmen van alcohol het gevoel dat de show best aansloeg en dat mensen ervan genoten hadden. En dat ondanks het feit dat de meeste bezoekers toch lichtelijk naar heavy- en hardrock overhelden, aan de kleding, haardracht en uitdossingen te zien… We verkochten zelfs een aantal verzamelelpees en mengden ons in het publiek.  

Nu moet ik precies en respectvol verwoorden wat ik me nog kan herinneren. Er was een vrouw met getoupeerd haar, een enorme Rotterdamse tongval en bijna geen tanden in de mond die ons heel leuk en grappig vond. Vooral onze chauffeur en geluidsman. Tegen de twee frontmannen, Marcel en mij, zei ze; ‘Leuke jongens hoor maar jullie zijn hartstikke gestoord’. Waarschijnlijk een graad in psychologie gehaald. Maar de geluidsman annex knoppenman, dat was andere koek. Ze waren ineens pleitos, zoals dat heet. Terwijl wij de bus inlaadden vroegen we ons af waar de geluidsman, uit privé-overwegingen zal ik zijn naam verzwijgen, toch was want zonder chauffeur kwamen we niet thuis. Niemand had zijn rijbewijs. In de jaren tachtig ging al je geld op aan drank en gezelligheid. Al was alles vol vakmanschap gemarineerd in een lekkere saus van depressie en zwartgalligheid, ik heb me toch altijd kapotgelachen. De bus stond tegen een muurtje aan en even later zat de hele band klaar om weg te rijden. In dat huurbusje dus. Naast ons stond geloof ik een muurtje. We hoorden hele typische geluiden van achter het muurtje vandaan komen. Smek, smjek, smjaak, smjek, smjek… zeer ritmisch en vochtig. Er werd daar duidelijk iemand stevig gepijpt. Dat hebben we tien minuten moeten aan horen. Toen leek er iemand zich te verslikken en dook de knoppenboer vanachter het muurtje op terwijl hij tevreden zijn gulp dicht deed. In de verte zagen we een vrouwelijke gedaante met een bos getoupeerd haar van boven bezopen terug hobbelen naar de Baroeg, terwijl ze haar mond afveegde en naar het leek wat boer-geluiden maakte. Onze grote verleider startte de auto en we reden terug. Dat was het…