Zoldervondsten
Marijn van Beers 1
Het taalgebruik in mijn verslag voor de schoolkrant komt me nu wat tenenkrommend over. Ik heb dat toen bewust zo gedaan om de tijdsgeest in de vorm aan te geven.
Ik was in 1970 14 jaar. Eigenlijk was het heel bijzonder dat ik erbij mocht zijn van mijn ouders. Dat was omdat ik meeging met mijn bijna 4 jaar oudere broer en 3 van zijn vrienden. Ik denk dat mijn ouders geen idee hadden van waar wij tussen terecht zouden komen. Ik ook niet echt.
Mijn broer en ik lazen Hitweek (later Aloha). Het tijdschrift van de toenmalige underground jongerencultuur. Aan lang haar en vaak kleurrijke kleding kon je gelijkgestemden herkennen. Het was een minderheid waar je toe behoorde. En op dat festival waren er ineens heel erg veel! Dat was fantastisch om te ervaren. Mensen in allerlei buitenissige uitdossingen, dicht op elkaar slapen in de openlucht. Voor het eerst een joint roken en merken wat dat met je doet. De optredende bands waren de top van die tijd. Voor mij was Jefferson Airplane het absolute hoogtepunt. White Rabbit met de zang van Grace Slick.
Dit festival was voor mij een bevestiging van het bestaan van een jongerencultuur. Iets wat al eerder in opkomst was maar voor het eerst op grotere schaal tot uiting kwam. Ik denk dat dit het kantelpunt was. Nadien zijn jongeren met hun cultuur prominenter aanwezig, en ook als consument, ontdekt door de marketing.
Marijn van Beers
Leave A Comment