De Kade

Na een beetje toeren door Europa betrok hij in 1966 een pand (een soort eigen opgerichte pension) aan de Jan Sonjéstraat. Geleidelijk is daar de Speak Easy in de kelder ontstaan, omdat mensen daar dagelijks, waaronder veel schrijvers en kunstenaars, zaten te discussiëren over allerlei onderwerpen uit het leven. Het was tevens een soort doorgangshuis voor mensen die on the road waren.

‘De vrienden die ik ontmoet had leerde ik kennen in café De Fles aan de ’s Gravendijkwal, zoals Hans Verhagen en Cor Vaandrager. Op een gegeven moment ging je dus naar café De Fles, naar café Anna op het Noordereiland en bij mij langs op de Jan Sonjéstraat. Die jongens zaten bij mij en dagelijks werd de groep groter. Mij werd verteld hoe de Nederlandse regering in elkaar zat, wat ze deden en hoe hun denkbeelden waren en waar zij ook faliekant tegen waren. Ik vertelde weer veel over Suriname, over de jungle en alle kleine dingen en belevenissen in die tijd. Vanaf mijn geboorte en alles. Het was voor hun een nieuwe wereld waar ze inkeken en ook een deel van werden. En vice versa.’

De Speak Easy kwam te vervallen doordat er geen tijd meer was vanwege de ‘Boeddha-bar’ in De Tempel. Dit poppaleis met zelfs wat boetiekjes was een vrijplaats voor de Rotterdamse underground. De Tempel van Teddy (samen met Theo Hensen en Leentje Leduc als motor), heeft iets langer dan een jaar bestaan, ook al ging het daar best goed in de voormalige (en later in 1974 afgebroken) Sint-Josephkerk aan de West-Kruiskade. ‘Maar er kwamen mensen hun beklag doen over verandering van kerk tot poppaleis.’

‘De Speak Easy bleef wel een beetje hangen, maar De Tempel vroeg meer aandacht. Dat kwam omdat het niet binnenshuis was zoals de Speak Easy, want De Tempel was een openbare gelegenheid. De Tempel ging open in 1968. En was dus al open voor de opening van Eksit (in 1969 als ’t Heyt) aan de Eendrachtsstraat. In de Eksit kwam ik ook veel en ook in De Ruimte aan de Gaffeldwarsstraat. In de Eksit kwam je ook veel artiesten tegen uit het buitenland. Dat was een hele prettige belevenis en ervaring.’

Cor Vaandrager had een langlopend plan om een boek te schrijven over Teddy Treurniet. Het levensverhaal van Treurniet zou als Sexman moeten verschijnen. Het is er nooit gekomen. Cor had ook een droom om de wereld met Teddy Treurniet te veroveren met het gelijknamige muziekproject Sexman. Maar ook dat bleef uit. Cor Vaandrager kwam in 1992 te overlijden.

Teddy Treurniet woont nog steeds in Rotterdam.

De citaten van Teddy Treurniet komen uit het interview dat ik met hem had voor de eenmalige Eksit Krant uit 2011.