“Mijn naam is Ralf Krijger en ik ben in 2014 bij Baroeg begonnen als stagiair productie en publiciteit. Op dat moment was ik eigenlijk alleen in de zaal geweest voor een concert van Chelsea Grin en was ik vooral bekend met Baroeg via Baroeg Open Air. 

Het was dan ook wel een behoorlijke ontdekking voor mij toen ik er startte en meekreeg wat een diversiteit er aan muziek op het podium stond. Baroeg is in deze tijd dan ook wel heel belangrijk geweest voor de ontwikkeling van mijn muzieksmaak. Op kantoor was de gouden regel dat de kantoormuziek altijd zonder verstaanbare vocalen moest zijn. Dit leidde er vaak toe dat er op kantoor vrij extreme muziek op stond, waar ik tot op dat punt nog niet erg bekend mee was. Door de eindeloze keren dat bands als Der Weg Einer Freiheit en Liturgy in het kantoor aanstonden heb ik bijvoorbeeld black metal in deze tijd wel meer leren waarderen. 

Maar aan al het goede komt een einde en zo ook aan mijn fantastische stageperiode. Gelukkig mocht ik blijven als entree medewerker. Dit wilde ik maar al te graag doen, want Baroeg missen was na dit halfjaar geen optie meer. Ook mocht ik voor Baroeg Open Air nog een beetje mijn oude stagerol vervullen en de social media kanalen coördineren, iets dat ik nog steeds iedere BOA met veel plezier doe.  

Entree bij Baroeg is de ideale plek om te starten als vrijwilliger. Je kletst er namelijk veel met de andere vrijwilligers en ziet ook iedereen binnenkomen, waardoor je al gauw bekend raakt met alle vaste bezoekers. Toch wilde ik graag ook andere dingen doen in Baroeg en daarom ben ik al gauw naar de bar vertrokken. 

 De bar is toch wel lange tijd mijn plekje binnen Baroeg geweest. Het is vaak een stuk drukker dan bij de entree, je staat dichter op de muziek en je bent de hele avond met bier bezig! Achter de bar in Baroeg heb je ook een mooi overzicht van wat er allemaal gebeurt en krijg je de avond goed mee. Hoogtepuntje achter de bar voor mij was toch wel een uitverkochte psychobilly avond, waarin de muntjes me om de oren vlogen en er een volle bar aan dorstige psycho’s om bier stond te schreeuwen. 

Nadat ik een tijd barvrijwilliger was, werd ik gevraagd om productieleider te worden. Ondanks dat ik dit niet echt had verwacht en mijzelf niet zo zeer als leider zie, is dit echt een geweldige overstap geweest. Als productieleider krijg je goed mee wat voor bandjes er spelen en wat voor mensen er achter de muziek zitten en dat is vaak heel erg leuk. Ook is het als productieleider erg leuk om zowel achter de bar als bij de entree een beetje bij te springen als dit nodig is en met alle vrijwilligers op een avond even te kunnen werken en te kunnen praten. Helemaal gaaf is het natuurlijk als je mag werken met je favoriete bands. Hoogtepuntjes voor mij waren de afgelopen jaren Harakiri For The Sky, Raketkanon, Hacktivist, All Pigs Must Die, Misery Index en Archspire. (Maar hier ben ik er vast een aantal schandalig aan het vergeten te noemen.) 

De eerste keer in mijn rol als productieleider was ik wel super zenuwachtig. Met trillende handen was ik vrijwilligersmuntjes aan het verkopen aan de vrijwilligers, me afvragend of ik het wel allemaal wel goed deed. Gelukkig hebben alle vrijwilligers mij wel echt geholpen om dit zo goed mogelijk te doen en dat doen ze nog steeds. Zo vergeet ik in de chaos vaak het garderobekistje naar de entree te brengen, of ben ik aan het einde van de avond veel te moe om nog mijn hersenen erbij te houden bij het tellen van muntjes. Het maakt eigenlijk niet zo gek veel uit wat er fout gaat, je kan in Baroeg altijd wel op hulp rekenen!”