Stagiaire 1987-1989 

Beroepskracht 1990-1993 

In de periode 1987-1989 heb ik in OJC Baroeg stage gelopen als beginnend Tiener- en Jongerenwerker. Ik was bezig met mezelf om te scholen van pijpfitter/cv monteur naar jongerenwerker, 
omdat mijn hart meer lag bij het werken met jongeren en ik geen toekomst zag in het saaie werk als onderhoudsmonteur van cv-ketels en dergelijke. Ik kan me flarden van mijn stageperiode herinneren. Het was natuurlijk ook allemaal nieuw voor me en ik zat in een leerproces.  

Toen ik mijn diploma MBO Cultureel Werk had behaald en daarmee automatisch ook mijn stage ophield, was er geen vacature in Baroeg. Ik behield mijn contacten met oud-collega’s en vernam na acht maanden dat er een vacature was in Baroeg voor de functie Jongeren- en Tienerwerker. Ik vroeg aan de penningmeester, destijds Fred de Zoete, of ik zou kunnen solliciteren en of ik dan nog een sollicitatiebrief moest schrijven
(ze wisten wie ik was en of ik geschikt ben) Ik hoefde alleen maar een kort briefje te schrijven over dat ik wilde solliciteren. En zo geschiedde dat ik in september 1990 in Baroeg ben komen werken. 

Huub van der Lubbe aan de rekken 

Het team bestond destijds, inclusief mijzelf, uit René Veerkamp, Rob Kreischer (beheerder), Paul van Duuren (beheerder), Joyce van der Hoofd, Francien Schoemakers (meidenwerk) Arie (stagiaire), Eveline (stagiaire) Eric (portier), Jacqueline (administratie) en Jolanda (administratie). 

Muziekculturen in die periode waren onder meer Hip Hop, House, Thunderdome, Grunge en Death Metal. We hadden op zaterdagavond regelmatig housefeesten, met een maximum van 350 bezoekers. Die feesten werden onder andere georganiseerd door twee jonge en talentvolle dj’s uit Lombardijen. 

Sommige avonden waren stressvol omdat er een groep oudere jongeren in Baroeg kwam die voor problemen zorgde. Het kwam voor dat we bezoekers veilig via de zijdeur Baroeg moesten uitwerken om te voorkomen dat ze werden gemolesteerd. Dat vond ik geen fijne avonden om te werken. Je had geen invloed op deze groep. 

Naast deze avonden boekten we ook bands. We waren altijd op zoek naar bands die op het punt stonden het te gaan maken en gingen naar finales van de Nederlandse Popprijs. Als we de bands boekten voordat ze het gingen maken, dan waren ze veel goedkoper. Zo kan ik me herinneren dat onder meer Hallo Venray op die manier is geboekt. Helaas vielen de bezoekersaantallen altijd tegen. 

Dat gebeurde ook met De Dijk in 1989. We dachten een volle zaal te krijgen, maar volgens mij waren er nog geen 150 mensen op af gekomen. Dan zat je aan het eind van de avond met De Dijk aan de bar. Ik weet nog wel dat Huub van der Lubbe op het podium aan de rekken heeft gehangen. 

Ik draaide onder andere avonden met tieners die van Thunderdome muziek hielden. Niet echt mijn smaak, maar ik vond dat je voor iedere muziekstroming moest openstaan en het ging niet om mij. Het was een leuke groep, waar ik met veel plezier mee heb gewerkt. Later maakte een deel van deze groep deel uit van het Opzoomer Mee team. 

Er was ook een oudere groep jongeren die Baroeg claimden en het als hun domein zag. Lus (Marianne Lussenburg), Anja de Geus, Barney, Ron Wellin, Bambi, Yvonne, Wilma Oosterbaan, Fred, Esther, Leo, Jenny, Luud, Robert Moesker, Maarten en Ben zijn namen die me nu te binnen schieten. In deze periode kwam er ook geregeld  een groep punkers die vrijwilliger waren, waar onder meer Sid (Martijn) deel van uitmaakte. 

Internationale uitwisseling 

In 1991 kwamen we in contact met internationale uitwisselingsprogramma’s tussen  jongerenwerkorganisaties. Francien, Fred en ik zijn naar een Youth Conference in Engeland geweest. Dit alles werd bekostigd uit Europese gelden. Dus het vliegen, het verblijf, eten enzovoorts. Daar zijn de eerste contacten gelegd met het jongerenwerk met Bob Jenkinson en Sue in Hastings. Het plan is toen opgevat om met een band naar Hastings te gaan en die zou in een soort van podiumcafé gaan optreden. Het café bleek het onderkomen te zijn van een motorclub.  

In Baroeg kwam een groep jongeren uit Smeetsland die een band vormden: ‘Long Tall Whappie And His Dwarfs’. Deze band bracht rocknummers uit de jaren 70 en 80, waaronder Jump van Van Halen. We zijn met de band en een delegatie naar Hastings gegaan. We sliepen in een soort van buurthuis in de benedenverdieping (er ging een steile trap naar beneden). We sliepen daar op luchtbedden met slaapzakken. Sue was een van de jongerenwerkers die in dat buurthuis werkten. Zij hebben toen alles voor ons verzorgd. 

In het café werd de band groots aangekondigd voor zaterdagavond en was het die avond best druk. Er was ook wat spanning, want wat als de band de bezoekers niet zou bevallen? Het bleek allemaal reuze mee te vallen en het optreden was een succes. 

We hebben het contact met Bob en Sue onderhouden en hebben toen afspraken gemaakt om een bilaterale uitwisseling te doen tussen drie landen (steden). 
Tijdens de Youth conference was er ook een delegatie uit (Oost-) Berlijn. Enkele van de contactpersonen aldaar waren Antje Laabs en Oliver. Oliver begeleidde een groep jongeren die een toneelgroep vormden.  

In Baroeg kwam iedere week een groep Surinaamse en Antilliaanse jongeren uit onder meer Beverwaard repeteren in de oefenruimte. Deze groep bestond uit getalenteerde Hiphoppers die met enige regelmaat in Rotterdam optraden. Deze groep is toen benaderd om deel te nemen aan de uitwisseling. Na een aantal afspraken te hebben  gemaakt met de groep (ze zouden onder andere een optreden gaan verzorgen in Hastings), is er besloten om met deze groep de uitwisseling te gaan doen. De eerste uitwisseling (twee weken) zou namelijk plaatsvinden in Hastings, dan in Berlijn en afgesloten worden in Rotterdam. 

Om de uitwisseling vorm te kunnen geven zijn Fred en ik een keer afgereisd naar Berlijn om kennis te maken met de organisatie en het jongerenwerk in Oost-Berlijn. Daar was het jongerenwerk uit Hastings (onder meer Bob Jenkinson) bij aanwezig. We hebben toen ook kennis gemaakt met de Oost-Berlijnse cultuur (de muur was pas twee jaar geleden afgebroken). Jongeren vanuit Oost-Duitsland konden de wereld gaan ontdekken, iets wat daarvoor ondenkbaar was. Deze jongeren waren opgegroeid in een Oostblok-land, waarin ze niet vrij waren om te gaan en te staan. Het waren geen Duitse jongeren. Het was een leuke, kunstzinnige en nieuwsgierige groep. Fred en ik verbleven bij vrijwilligers van de groep in huis.  

De onderkomens waren best wel sober (sommigen hadden geen douche), niet zoals in West-Berlijn waar veel meer luxe was. Alles was grijs en grauw. Veel van voordat de muur was gevallen was nog zichtbaar: de grenzen, grote stukken van de muur, nomansland (het deel waar mensen waren neergeschoten) enzovoorts. Alles van de onderdrukking was nog voelbaar. Er waren ook best wel veel militaire Oostblok-attributen te koop. Checkpoint Charlie stond nog op zijn huidige plek. Het gaf me een onbehaaglijk gevoel. 

Onze terugreis per vliegtuig vanaf Berlijn naar Rotterdam was best heftig. Het was erg stormachtig en regenachtig weer. Het vliegtuig kwam een aantal keer in een luchtverzakking terecht, waarbij ik mijn leven voorbij heb zien komen. 

Een aantal weken later zijn de jongerenwerkers uit Hastings en Berlijn naar Rotterdam gekomen om kennis te maken met het jongerenwerk in Rotterdam. Bob en zijn collega verbleven bij mij op de flat en Oliver verbleef met zijn collega bij Fred. 

Er is in die week afgesproken om de eerste uitwisseling in Hastings te laten plaatsvinden. De groep uit Berlijn zou eerst naar Rotterdam afreizen en vanuit daar zouden we gezamenlijk met onze groep naar Engeland (Hastings) afreizen. De groep uit Berlijn verbleef een nacht in een buurthuis in de Provenierswijk. Ik ben met een groep jongeren en Oliver nog de stad in geweest; we hebben onder meer bij Rotown op het terras gezeten. 

We zijn de volgende ochtend vroeg naar Engeland vertrokken. De twee groepen maakten ook pas die ochtend kennis met elkaar. In Hastings maakten ze voor het eerst kennis met de groep jongeren waar Bob en Sue mee werkten. In Hastings sliepen we in een groot gebouw in een groene omgeving aan de rand van de stad. Alle faciliteiten waren aanwezig. Er was een programma voor twee weken gemaakt, dat we met de drie groepen zouden gaan ondernemen. 
De groepen zouden ook wisselend per dag voor elkaar koken en zo kennis maken met elkaars cultuur. 

De groep Hiphoppers zou de eerstvolgende zaterdagavond optreden. De groep begon eisen te stellen aan apparatuur die ze zeiden nodig te hebben voor hun optreden. De apparatuur was niet voorhanden en moest worden gehuurd. De groep had gedreigd niet op te treden als de apparatuur er niet zou zijn. De organisatie in Hastings heeft toen die apparatuur moeten huren, wat nogal aan de prijzige kant was. Tot overmaat van ramp bleek de groep de apparatuur weinig te hebben gebruikt tijdens hun optreden, wat opzienbarend was. De groep gooide er de een na de andere Fuckers, fuck you in tijdens het optreden, wat ze niet  in dankbaarheid werd afgenomen.  

Het kwam niet tot wat we eigenlijk hadden gehoopt, dat de groepen kennis zouden maken met elkaars cultuur en zo respect voor elkaar zou krijgen. 
Het boterde niet tussen de groepen en dit kwam vooral doordat de groep uit Rotterdam
zich nogal agressief opstelde richting de groep uit Berlijn. De groep weigerde ook om verder deel te nemen aan het programma van de uitwisseling en het bleek hen alleen maar om het optreden te zijn gegaan. De situatie werd onhoudbaar en de groep bleek niet voor rede vatbaar. De groep hield er richting de Oost-Duitse groep vreemde ideeën op na. 

In samenspraak met de andere jongerenwerkers en de groep uit Rotterdam is besloten de groep naar huis te sturen (de groep wilde zelf ook niet blijven). Bob heeft de groep vroegtijdig op de trein gezet. Fred en ik hadden besloten niet met de groep mee terug te reizen omdat de spanningen hoog waren opgelopen. Er is, voor zover ik me dat nog kan herinneren, ook niet meer met de groep geëvalueerd en ze zijn zelfs ook niet meer naar Baroeg gekomen. 

Bob heeft samen met Oliver contact gelegd met een organisatie uit Dordrecht en zij hebben toen een uitwisseling gedaan met de groepen jongeren. Ik ben daar nog bij betrokken geweest en heb deelgenomen aan de activiteiten.  

Ik bleef na de uitwisseling contact houden met de collega’s uit Hastings en Berlijn. Ik heb nog jarenlang contact met Bob gehad en ben zelfs een aantal keer in Hastings op bezoek geweest, totdat hij uit het zicht verdween. Hij was uit Hastings vertrokken en het was niet meer te achterhalen waar hij verblijft. 

Let wel, alles werd voor een groot deel bekostigd vanuit een Europees fonds en subsidies. 
Er zijn daarna geen uitwisselingen meer geweest. Het jongerenwerk zou op korte termijn uit Baroeg gaan verdwijnen en Baroeg moest worden omgebouwd tot een poppodium. Maar daar kan René Veerkamp je meer over vertellen.