//40 jaar Baroeg: Jacqueline Cenin

40 jaar Baroeg: Jacqueline Cenin "Een jonge moeder wordt vrijwilliger"

The beginnings: jonge moeder verhuist van Charlois naar IJsselmonde. Aan de wandel, ik geloof in mei 1986, liep ik langs het Spinozapark waar OJC Baroeg een open dag organiseerde. Ik ging er naar toe, liep rond, sprak allerlei mensen en werd uitgenodigd door ik meen de eerste jongerenwerkster om eens te komen praten over vrijwilligerswerk op een donderdagavond. De jongerenwerkster José de Reus was zwanger en zou binnenkort vertrekken. Verder werkte er een Huib, geloof ik, met wie ik de eerste afspraken maakte. Ik zou op de donderdagavond ingewerkt worden achter de bar, omdat ik dat werk al eerder in Delft, in OJC de Eland deed.  

In die beginperiode was er nog een zeefdruk in het hok, rechts van de ingang. Het was ook een doka om foto’s te ontwikkelen. De jongeren deden daar wat activiteiten mee. De groep bestond uit jongeren uit Lombardijen. Als bewoner van IJsselmonde was het niet makkelijk inmengen. Al helemaal niet omdat ik al getrouwd was en kinderen had. Ik was gemiddeld vijf jaar ouder dan de meesten daar. 

Het andere hok, links, was toen het muntenhok en grotendeels de opslag voor de beheerder, voor gereedschap, de werkbank en dergelijke. De schoonmaakster was mevrouw Van der Stel. Haar spullen stonden in het fusthok bij de vaten bier en de kratten limo en wijn. Alles zat op slot. Je kon niet zonder toestemming van de beheerder of coördinator ergens bij. Ook de jongerenwerkers niet. We hadden een oude vieze keuken waar alleen gebruik van werd gemaakt als de jeugd een snack wilde. We verkochten tosti’s ham/kaas. Een biertje koste volgens mij een gulden. Je kon voor een gulden een consumptiebon kopen en kon daar een drankje of twee zakjes chips voor krijgen. Het muntenhok was dus eigenlijk een bonnenverkoop.  

Als vrijwilliger verdiende je twee consumptiebonnen per uur. Die kon je opmaken tijdens je werk. Achter en voor de bar werd net zo hard gezopen. Ik was vrijwilliger tijdens de band en jamsessie avonden. Meestal achter de bar met Wilma Oosterbaan en Anja de Geus. Zelf was ik al een hardrock en punk fan. Muziek, vooral live, vond ik fantastisch. 

Deel 2 

José de Reus verliet Baroeg toen ze met zwangerschapsverlof ging en Anita Heiligerberg werd vervangster. Ik liep al mee op de dinsdagavond, de meidenavond. Dan stond ik achter de bar. Anita ging aanvankelijk verder waar José was gebleven. Ze vond het best lastig dat ze ook andere diensten draaide, zoals op de donderdagavond. De oude beheerder vertrok en Rob (zijn achternaam is me  ontschoten) kwam. Het werd een dolle boel, Rob hield de gang er wel in en kon met iedereen goed opschieten. Er moest een nieuwe coördinator komen. De jongeren werden door het bestuur gevraagd om ook plaats te nemen in de sollicitatiecommissie. Tot ieders tevredenheid werd René Veerkamp aangenomen. José bleef weg en Anita mocht blijven. Er werden zelfs twee stagiaires aangenomen, eerst Erica (?) en toen Carmen Joosten. Carmen meer voor de meiden-avonden en Erica voor de donderdagen.  

Er was nog weinig verandering in de samenstelling van de avonden. Op maandag dicht, dinsdag bestuur- en staf overleg, dinsdagavond van 19:30-22:00 uur meiden-avond. Workshops zeefdrukken, oorbellen maken, frutselen en knutselen. Op woensdagmiddag opening café en dat liep vaak door in de avond. Niet altijd, trouwens. Er werd op woensdag rond 18.00 uur vaak wat gegeten. Meestal werd er geld gelapt en Chinees gehaald. Het waren tijden waarin er in de weekenden langzamerhand wat meer dancemuziek werd gedraaid. Vóór die tijd waren vooral bands als Depeche Mode en reggae populair. Jonge dj’s, zoals bijvoorbeeld Ludie,  stonden af en toe achter de bar. René wilde meer bezoekers. Het was vaak toch wat stil en de jongeren die er kwamen, kwamen er al van oudsher.  

Het was een lastige tijd omdat er ieder jaar wel weer gedoe was over subsidie. Het aparte was dat de gemeente het pand aan ons verhuurde via de dienst Sport en Recreatie. Tegelijkertijd kregen we subsidie van de gemeente Rotterdam om de huur te betalen. Fred de Zoete, toen penningmeester, vond dat we ‘om niet’ moesten kunnen zitten vanwege deze regeling. Hij spande de strijd weer eens aan met  de deelgemeente. 

Aan de deur werden kaartjes verkocht voor de avonden waarop iets stond  geprogrammeerd. Een grote tafel bij de ingang, een geldkistje en 150 gekopieerde toegangsbewijzen, die makkelijk bijgemaakt konden worden. Vóór die tijd hebben we zelfs nog met stempeltjes als entree gewerkt.   

In het begin zaten er meestal twee vrijwilligers achter die tafel. Later was het ook bij gebrek aan vrijwilligers soms maar een. De uitsmijter was al die tijd Erik. Een goeie nuchtere jongen die zijn werk serieus nam en iedereen kende. Anita ging, Joyce van der Hoofd vocht zich een weg naar binnen. Zij wilde echt heel graag meidenwerker in Baroeg zijn en werd aangenomen.  

Deel 3 

De band Black Snake (van de Van Duuren familie) had een stichting opgericht om muziekcafé ‘t Centrum (2e Rosestraat) uit te baten. Via een kennis van de Blokhut (Rob…. achternaam kwijt, hij is volgens mij ook vriend van Baroeg) kwam ik daar te werken. Samen met mijn ex-man John deden wij een tijdje beheer omdat Paul van Duuren ziek was. Hij beheerde ‘t Centrum samen met zus Jeanet. ‘t Centrum was een rockcafé waar ook jamsessies waren en bandjes als Black Snake optraden. Ik werkte er achter de bar op dinsdag en donderdag. Op dinsdag repeteerde de band in de zaak en op donderdagen was er een jamsessie. Daar kwam onder meer drummer Ernst van Ee op af. Ik had een hernieuwde kennismaking met veel oude bekenden uit de Blokhut. De live muziek trok mij en ik regelde daar wel eens een bandjes voor Baroeg-avondjes. Baroeg had niet veel geld om te programmeren, want dat moest uit de subsidie betaald worden. Dus voor een paar kratjes bier en wat onkosten traden Blacksnake en aanhang op in Baroeg. Ook Blues-rocksband Razzies Dazzle kwam ten tonele. Dit was voorheen een redelijk bekende hardrockband uit Zuid en in ieder geval de eerste band die in de eerste Nederlandse Aardschok geïnterviewd werd. Mijn latere man Floyd, overleden in 2014, was bassist in de band.  

René werkte al als coördinator en Baroeg ging steeds meer bands neerzetten. Onze oude beheerder Rob vertrok en stichting café ‘t Centrum raakte failliet. Jeanet vroeg of haar broertje Paul misschien beheerder kon worden in Baroeg. Hij had geen werk meer na zijn ziekte en wilde graag een beetje met jongeren werken. Zo is Paultje van Duuren bij ons terecht gekomen. De band Black Snake repeteerde inmiddels in Baroeg, ik was zo’n beetje een van alles hulpje daar en bovendien bestuurslid vanuit de vrijwilligers. 

 

door: Jacqueline Cenin

Misschien vind je dit ook interessant:

2021-07-31T18:03:49+00:00juli 29th, 2021|40 Jaar Baroeg|

Leave A Comment